YAŞAM PINARIM

       sevinçle bu yazıya başlamak istedim ama sizlerde biliyorsunuz ki milletimiz büyük bir acı içerisinde. o kadar çok yazmak istediğim ve o kadar çok susmak istediğim şeyler var ki... susmak istiyorum anlamıyorlar diye, konuşmak istiyorum artık yeter uyanın ayağa kalkın diye... aslında o kadar çok kişi suçlu ki, o kadar çok kişi haksız... haber okumak istemiyorum artık. karanlık bir odada sessizce ağlamak istiyorum. herkes birbirine suç atıyor ya, gülüyorum. sokağa çıkıyorum kimsenin yüzünde o acıyı o utancı göremiyorum. kimsenin umurunda değil sanki. yutkunuyorum ama gitmiyor boğazımdaki kömür. tıkıyor nefesimi... onlar değil ben, sen, biz ölüyoruz. farkında değil misiniz? insanlık ölüyor... kimse işini layıkıyla yapmadığı için oluyor bu felaketler... tekrar yazıyorum suç hepimizin... işimizi iyi yapmadığımız için ölüyor insanlık... ne bir anne ve baba iyi yetiştirebiliyor çocuğunu, ne bir öğretmen iyi öğretebiliyor, ne bir doktor ne bir meclis üyesi ne bir öğrenci ne bir başbaka

Merhaba...       Uzun zamandır yazmıyorum. Çünkü karar verdiğim birçok şeyi yerine getirmediğim gibi bunu da aksattım. Şuan müzik dinliyorum ve olduğum yerde değil de çok farklı bir ortamda yazıyor gibiyim. Müzik işte alır götürür insanı uzaklara, olmak istediği yere... Ne yazacağımı hala bilmiyorum. Yazılarımı paylaşmak istiyorum ama saçma kaçar diye koyamıyorum. Çünkü daha sonra okuduğumda bana da saçma gelen yanlarını buluyorum. Garip değil mi!.. Şimdi gidip kendime bir kahve yapacağım ve kapalı penceremden hayallerime bakacağım. Her zaman yaptığım gibi hayal ülkeme gideceğim. Zira buralar baya sıkıcı... Ya da bana öyle geliyor bilmiyorum. Tatil yapıyorum, geziyorum, uyuyorum, dinleniyorum... Ama bir türlü kendime gelemiyorum. azimli bir şekilde çalışıyorum, yoruluyorum ama yine de güzel bir uyku uyuyamıyorum. Böyle olunca da ne yapacağımı şaşırıyorum. Garip değil mi... Bence de çok garip... Bu arada para biriktirmeye başladım. Kendime prof. makine alacağım. isterse bir yıl isters